ΕSPRESSO FAN..

Αυτό είμαι.

Εσπρέσσο φανατικός όσο δέν πάει

Έχω πάρει μια φοβερή μηχανή σπίτι και φτιάχνω εσπρέσσο και καπουτσίνο στην στιγμή..

Μου αρέσει τρομερά ο καφές.. Μου αρέσει η μυρωδιά του,η γεύση του, το πώς αχνίζει στο φλυτζανάκι μου, το πώς περιμένει εδώ τώρα δίπλα μου να το απαλαύσω..

Μία ακόμα μικρή απόλαυση που την ευχαριστιέμαι όσο δέν φαντάζεσαι..

Και ψάχνω συνέχεια για να βρίσκω είδη καφέ που με ενθουσιάζουν...Ψάχνω να βρίσκω διαφορετικά χαρμάνια, διαφορετικές γεύσεις..

Μ αρέσει και ο ελληνικός και ο nes και όλοι..

Γενικά δέν λέω όχι στους καφέδες γιατι με εξιτάρει που κάθε ένας είναι διαφορετικός.Και όταν κάτσεις σε μία καφετέρια να απολαύσεις καφέ,είναι πάντα διαφορετικός απο την τάδε καφετέρια που είχες πάει χτές..

Ο κάθε ένας προσπαθεί να βάλει την δική του πινελιά..

Αυτό που ΔΕΝ μου αρέσει είναι όταν του αλλάζουν τα φώτα.. Όταν του βάζουν συρόπια και ένα κάρο μπούρδες μέσα και χάνει την μαγική του μυρωδιά και γεύση..

Αυτοί δέν είναι καφέδες.. Είναι κινητές βόμβες θερμίδων..

Και μιας και μίλησα για θερμίδες.. Προσοχή: o καφές ΔΕΝ παχαίνει αρκεί να μην το παρακάνουμε ,όχι για τίποτα άλλο,αλλα η καφείνη που περιέχει μπλοκάρει τον μεταβολισμό μας και για αυτό πρέπει οι ποσότηες να είναι περιορισμένες ,ιδιαίτερα οταν είσε σε φάση διατροφής.

Βέβαια αυτό δεν με μπλόκαρε καθόλου στον να ψάξω να βρώ καφέ χωρίς καφείνη -μόνο και μόνο για να μήν χάσω την γεύση..

Είναι όμως και η ιεροτελεστία του καφέ που με τρελλαίνει..

Να ανάψεις την μηχανή, να έχει συγκεκριμένη θερμοκρασία, να μήν είναι καυτός αλλα χλιαρός, να φτιάξεις το αφρόγαλα ωραίο ,να περιορίσεις την φούσκα του αφρόγαλου..

Κόλαση..

Άλλοι τα βαριούνται όλα αυτά ,εμένα με ενθουσιάζουν και είμαι σίγουρος οτι θα βρώ πολλούς φανατικούς αναγνώστες που θα μου γράψουν για τα γούστα τους .

Αλήθεια..πώς τον πίνετε?

ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ: KATI ΑΛΛΑΖΕΙ..

Κι όμως ναί..

Κάτι αλλάζει στα λεωφορεία,στα τρόλευ και γενικά στην μετακίνησή μας.

Ας τα πάρω τα πράγματα απο την αρχή.

Εγώ είμαι παιδί που δέν οδηγεί.Δέν μου αρέσει το αυτοκίνητο ,δέν μου αρέσει να οδηγώ και τρελλαίνομαι να περπατάω στους δρόμους με τις ώρες .

Χρησιμοποιώ κάρτα μηνιαία για να κινούμαι χωρίς να ψάχνω εισιτήριο σε κιόσκα,περίπτερα που τους έχουν τελειώσει κλπ..

Απο τα 17 μου χρόνια άρχισα να κινούμαι σχεδόν καθημερινά με τα μέσα μαζικής μεταφοράς και οφείλω να πώ οτι έχω φάει τα μισά χρόνια της ζωής μου εκεί μεσα.

Μετά απο τόσο καιρό όμως μπορώ να πώ ,τώρα ,εν έτη 2007 ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει ριζικά

Μετά τους σωτήριους Ολυμπιακούς αγώνες οι μετακινήσεις φαίνεται να γίνονται πιό γρήγορες .

Τα λεωφορεία φτάνουν στην ώρα τους - το 80%- και μπορώ να πώ πιά με βεβαιότητα οτι όταν βιάζομαι πέρνω λεωφορείο η μετρό και είμαι και 5-10 λεπτά γρηγορότερα απο ότι έχω υπολόγίσει .

Πρίν απο αρκετα χρόνια -πρό Ολυμπιακών- τα πράγματα ήταν δραματικά. Κανένα σεβασμό στον έρημο τον πολίτη, τίποτα που να τον κάνει να κινηθεί με τα μέσα ..Καθυστερήσεις,βρωμιά, ζέστη το καλοκαίρι ,κρύο τον χειμώνα, και ελάχιστα δρομολόγια σε άθλια λεωφορεία

Τώρα όμως,όσοι κινούμστε με τα μέσα αυτά ,βλέπουμε την διαφορά. Ακόμα και με συστήματα τηλεματικής που μας λένε ΠΟΤΕ θα φτάσει το τρόλευ η το λεωφορείο η το μετρό αρχίζουμε και αισθανόμαστε οτι ΚΑΤΙ ΚΙΝΕΙΤΑΙ στις μεταφορές μας.

Ακόμα και το ΤΡΑΜ ,που όλοι τους το έκραζαν στην αρχή, μπαίνει σε κανονικούς ρυθμούς και εξυπηρετεί αρκετό κόσμο σε αρκετές γειτονιές και μάλιστα στην ώρα του..

Οσοι κινούμαστε καθημερινα στην πόλη ,νοιώθουμε οτι ζούμε σε ευρωπαική χώρα... Μπορούμε πιά να κανονίζουμε με ρυθμούς λογικούς τα ραντεβού μας και να έχουμε φτάσει στην ώρα μας με ελάχιστα λεπτά καθυστέρησης..

Υπάρχει προγραμματισμός στα δρομολόγια και τα παράπονα πια είναι πολύ λίγα. Σχεδόν πάντα έχει να κάτσεις σε ώρες αιχμής στα δρομολόγια κορμού -πράγμα που σημαίνει οτι τίποτα πια δέν είναι στην τύχη του.

Με λιγα λόγια.. Φαίνεται οτι γίνεται ΔΟΥΛΕΙΑ ..Φαίνεται οτι πλέον υπάρχει σεβασμός στο χρόνο και στον τρόπο ζωης του πολίτη .

Ειμαστε στον σωστό δρόμο και φαίνεται πλέον οτι υπάρχουν άνθρωποι στο τιμόνι των μάζικών μεταφορών που κάνουν πολύ καλά την δουλειά τους

Αυτά τα λίγα-σας αφήνω γιατι σε 5 λεπτά θα περάσει το λεωφορείο και πρέπει να προλάβω για την έναρξη της εκπομπής ..

Καλή μας εβδομάδα

ΗΛΙΕ ΜΟΥ ,ΗΛΙΕ ΜΟΥ,ΒΑΣΙΛΙΑ ΜΟΥ

Τι όμορφος ήλιος ήταν αυτός σήμερα..

Όλο δηλαδή το ΣΑββαοκύριακο τον χάρηκα.. Είναι μοναδικό να έχεις τόσο όμορφο ήλιο..

Καταλαβαίνω γιατί ζηλεύουν οι ξένοι τον ήλιο μας..

Τί όμορφη μέρα ,τι υπέροχη Κυριακή..

Κρύο ατελείωτο,χειμωνιάτικο σκηνικό με έναν τεράστιο προβολέα να ζεσταίνει όχι το σώμα αλλα τις καρδιές μας..

Τώρα καταλαβαίνω γιατι τον υμνουν..Γιατί λένε οτι δίνει ζωή, οτι είναι η κινητήριος δύναμη ,η ατελείωτη μπαταρία που χρειαζόμαστε για να κινηθούμε,να ζήσουμε ..

Τώρα καταλαβαίνω γιατι ήταν και θα είναι πάντα πηγή έμπνευσης ποιητών,ζωγράφων συγγραφέων..

Ακόμα και τα ζώα τον νοιώθουν και τον καταλαβαίνουν..

Μόνο να δείτε την απόλαυση που νοιώθουν τα γατιά όταν γυρίζουν την κοιλίτσα τους πρός τα πάνω για να πάρουν όλη του την ζέστη-σαν μικροί ηλιακοί θερμοσίφωνες..

Ας κάνει ότι θέλει ο Θεός μέσα στην εβδομάδα..

Μου αρκεί που με γέμισε με το φώς του αυτός ο ένας ο μοναδικός ο υπέροχος Κυριακάτικος ήλιος

Συννεφιές όμορφες.

Συννεφιές..

Δέν θα κάτσω να ξαναγράφω για τον καιρό .Τα διαβάζουμε κάθε μέρα στις εφημερίδες και τα βλέπουμε κάθε μέρα στη τηλεόραση .

Σήμερα όμως παρατηρούσα απο το studio το παιχνίδι που έκαναν τα σύννεφα με τον ήλιο..

Έχετε ποτέ προσέξει πόσο όμορφα ζωγραφίζει ο ουρανός όταν έχει κέφια ;

Κάθε δέκα λεπτά το σκηνικό άλλαζε ..Μικρά σχήματα, μεγάλα βουνά, τεράστιοι αρκούδοι (ναι σας λέω, είδα αρκούδους..) και πολλά πολλά μπαμπάκια..

Μικρός νόμιζα ότι τα μπαμπάκια έρχονται από τον ουρανό..Οτι είναι κομμάτια από τα σύννεφα .. Έτσι τα είχα φτιάξει στο μυαλό μου.. Μέχρι που στο σχολείο με προγείωσαν στην πραγματικότητα..

Πάντα με εκνέυριζε η πραγματικότητα. Ειδικά όταν μου χάλαγε τα όνειρα μου και τον δικό μου τρόπο σκέψεης..

Σήμερα όμως τα ξαναθυμήθηκα όλα αυτά καθώς έβλεπα την πρόγνωση του καιρού για τις επόμενες μέρες..

Παντού συννεφιές..

Έτσι έπαιξα το τραγούδι ‘σύννεφα’ του Νίκου Βέρτη σε μουσική Γιώργου Θεοφάνους και το σκηνικό που έβλεπα από τα τεράστια τζάμια του OASIS88,
απέκτησαν το δικό του soundtrack .

Τώρα τελευταία μ αρέσει να παρατηρώ τα πάντα.. Και να τα γράφω.. Δεν ξέρω πολλές φορές αν αφορούν κανέναν, αν εμπνέουν κανέναν ..Απο την άλλη αισθάνομαι όμορφα που μοιράζομαι μαζί σας τα πάντα ..Κάθε σκέψη, κάθε εικόνα, κάθε συναίσθημα..

Μου έγραψε ένας φίλος ότι θα νοιώσω πόσο σκληρός είναι ο κόσμος του blogging και θα τον νοιώσω κι όλας..

Σκληρός ;

Τι περιμένετε δηλαδή ότι άρχισα να ξαναγράφω για να κάνω κριτική και να θάβω κόσμο και κοσμάκη…

Χάσατε.

Είμαι εδώ πρώτα για πάρτη μου .Πρώτα για να αισθάνομαι εγώ καλά και μετά οι φίλοι μου .

Οπότε δεν με νοιάζει κανένας σκληρός κόσμος και καμία ιστορία επιστημονικής φαντασίας που διαβάζω σε blogs. Έχω χορτάσει από θεωρίες συνωμοσίας που δεν έχουν καμία βάση ( το τι μπούρδες διάβασα τον τελευταίο χρόνο σε forum από τυπάκια του τίποτα εις βάρος μου και εις βάρος των πρώην συναδέλφων μου δεν λέγεται..

Δέν θα ξεχάσω που μαζευόμασταν με την παρέα μου όλοι μαζί και ρίχναμε ΤΟ γέλιο με τύπους που προεξοφλούσαν το τέλος μου – τι τους έχω κάνει άραγε ; -

Μιλάμε για κείμενα με στόμφο και κακία λές και τους είχα πειράξει την αδερφή τους.

Προτιμώ σε αυτά να απαντάω με την δουλειά μου, με το κέφι μου, με τα τραγούδια και την αγάπη μου .Και τους προεξοφλω ότι όσοι αγαπάνε πραγματικά το ρημάδι το ραδιόφωνο ΔΕΝ ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ – ΔΕΝ ΧΑΝΟΝΤΑΙ- ΔΕΝ ΞΟΦΛΑΝΕ !

Το παλεύουν και προσπαθούν με όλη τους την δύναμη να βγούν και πάλι στον άερα.

Και αυτό αργά η γρήγορα το βλέπουν, το νοιώθουν και το ακούν ΟΛΟΙ όσοι ασχολούνται με τα ραδιοκύματα..

Περαστικά σε ολους (για το συνάχι λέω..) και καλή συνέχεια σε εκείνους που παρακολουθούν την πορεία μου –μικρή αλλα τόσο γεμάτη σε εμπειρίες – από τα 17 μου μέχρι τα 30 κάτι μου (σιγά μην σας πώ ότι έφτασα τα 34 –ουπς )

ΤΑΧΙ vs NTALIKA

Φοβερή μέρα και η σημερινή πίσω απο το μικρόφωνο..

Είχαμε μια φοβερή κόντρα μεταξύ ταξιτζήδων vs νταλικέρηδων..

Είχα την φαεινή ιδέα να αφιερώσω τραγούδια στους ταξιτζήδες που ακούνε φανατικά τα αυθεντικά λαικά τραγούδια που παίζει ο OASIS88 ..

Πρώτα μου τηλεφώνησαν δεκάδες ταξιτζήδες για να μου πούν το πόσο πολύ γουστάρουν αυτή την αλλαγή του σταθμού αλλα και το πόσο πολύ διαφέρει αυτός ο σταθμός απο άλλους και οτι στην αρχή άκουγαν άλλον αλλα τώρα μας ακούνε φανατικά και τέτοια..

Και μετά ... άρχισε το βρίσιμο...

Με παίρνει ο Σωτήρης,νταλικέρης τρελλός με τον σταθμό και άρχισε να μου τα λέει χύμα και τσουβαλάτα

Ρε φίλε ,μου λέει, ταξί έχεις και προμοτάρεις τους κίτρινους ?

Εμάς που ξεροσταλιάζουμε στους εθνικους δρόμους απο το πρωί μέχρι το βράδυ με τα θηρία που κουβαλάμε δέν μας αφιερώνεις ποτέ? Γιατί είσαι τέτοιος ρε φίλε ?

Τι να πώ..Τι να απαντήσω..

Το μυαλό μου κόλλησε γιατι δέν μου είχε ξανατύχει κάτι τετοιο.. Σκέφτηκα για ένα λεπτό και τότε μου κατέβηκε ένα τραγούδι μοναδικό που είναι βάλσαμο για ..βαρυές περιπτώσεις σαν αυτές .

Του είπα να μείνει συντονισμένος ,να πάρε με το cb του τους συναδέλφους του και να συντονιστεί γιατι θα τους αφιερώσω τραγούδι..

Και τότε το έβαλα..

Με τα φώτα νυσταγμένα και βαρυα.. τριγυρνάνε οι νταλίκες στην Αθήνα..

Το τί έγινε μετά στο τηλεφωνικό κέντρο δέν λέγεται..

Μέρα με την μέρα βρίσκω αυτά που αρέσουν στον κόσμο..Για μένα είναι ενας κόσμος ανεξερεύνητος .Τα λαικά τραγούδια που μεγάλωσα εκφράζουν χιλιάδες κόσμο και το φοβερό είναι οτι ακούγονται ακόμα και τώρα σαν καινούρια..Λές και δέν έχει περάσει ο χρόνος απο πάνω τους ...

Κλασσικές αξίες .

Για αυτό μου αρέσει το καινούριο μου ταξίδι σε λαικά μονοπάτια..Είναι για μένα εξερεύνηση μοναδική..

WITH A LITTLE HELP FROM MY FRIENDS..

Γιατί όπως λέει και το άσμα ,κάθε ξεκίνημα χρειάζεται και λίγο σπρώξιμο,όχι τίποτα άλλο αλλα για να σε μάθουν,να σε παρακολουθήσουν και αν σε γουστάρουν να σε βάλουν στην καθημερινότητά τους.

Τελικά το blogging που έχει πάρει διαστάσεις τεράστιες στην Ελλάδα -ολόκληρη εφημερίδα έβαλε ένθετο με blogs-θα μας φέρει όλους πιο κοντά

Το επόμενο βήμα και είμαι σίγουρος οτι θα γίνει είναι να βγεί μια ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ βασισμένη σε άρθρα γραμμένα απο γνωστούς και μή ανθρώπους που θα γράφουν για αυτήν μέσα απο την άνεση του σπιτιού τους..

Και το φοβερό είναι οτι όλοι οι εφημεριδάδες έχουν μπροστά τους μια ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ απο ανθρώπους που δέν τους δόθηκε ποτέ η δυνατότητα να γράψουν σε μια εφημερίδα,που τελέιωσαν μια σχολή δημοσιογραφίας αλλα ποτέ δέν δούλεψαν πουθενά γιατι ΠΟΤΕ δέν τους δόθηκε μια ευκαιρία να αποδείξουν το πόσο πολύ ζούν για να γράφουν

Νομίζω οτι ζούμε μια μοναδική εποχή όπου μικροί ήρωες της καθημερινότητάς μας ( όπως ο ΑΡκούδος, ο Pitsirikos κ.α) ζωγραφίζουν καθημερινά τον γκρί τοίχο της μελαγχολίας μας με χιούμορ και διάθεση μοναδική .

Κάθε μέρα πετάγονται δεκάδες blog ..

Κάθε μέρα κι ενας μικρός ήρωας της ρουτίνας ,της πόλης,του χωριού γεννιέται και περιγράφει όλα αυτά που ζεί μέσα απο το δικό του χαρτί,μέσα απο την δική του πένα,μέσα απο το δικό του αόρατο μελάνι του υπολογιστή του.

Κι αυτό είναι αξιοθαύμαστο..

Αν θέλετε την γνώμη μου- θέλετε δε θέλετε δηλαδή θα την διαβάσετε - το blogging είναι ένα μεγάλο σχολείο.Μια μεγάλη έκθεση ιδεών που καθημερινά γράφονται εκατομμύρια λέξεις,εκατομμύρια σκέψεις,εκατομμύρια απόψεις (εδώ ακούγεται απο κάτω σε μορφή χαλιού το τραγούδι ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ της ΑΝΝΑΣ ΒΙΣΣΗ )

Μένει μόνο να βρεθούν εκείνοι που θα ξεχωρίσουν εκείνους που αξίζει να ξοδεύεις τον χρόνο σου διαβάζοντάς τους..

Το ταξίδι το δικό μου ξεκίνησε και πάλι μετά απο σπρωξίματα φίλων που με παρότρυναν να γράφω πιο συχνά και να μήν είμαι τεμπέλης..

Το πήρα απόφαση ..Και με το δικό σας σπρώξιμο θα συνεχισω..

With a little help from my friends , to ημερολόγιό μου μπαίνει και πάλι στην ζωή μου και στην ζωή όσων αποφασίσουν να το βάλουν στα ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ του υπολογιστή τους.

Δεν ζητάω και πολλά ε?

ΨΙΤ 1 : Ευχαριστώ τον Λεωνίδα του Satleo.gr που με στηρίζει σε κάθε κίνηση. Με τον ΛΕΟ έχουμε μια περίεργη φιλία διαδικτυακή και εναν αλληλοσεβασμό μοναδικό...

ΨΙΤ 2 : Eστειλα πρόσκληση έναρξης του blog μου και στον PITSIRIKO με την πάνα για βρακί και δέν με νοιάζει καθόλου αν δημοσιεύσει το νέο μου ξεκίνημα. Με ενδιαφέρει που πίσω απο την πάνα και τιν πιπίλα του κρύβεται ένας άνθρωπος που αγαπάει αυτό που εμένα μου δίνει ζωή: το ραδιόφωνο

ΨΙΤ 3 : Στην πρώτη μέρα η επισκεψιμότητα του blog χτύπησε κόκκινο ..Δέν με ενθουσιάζει..Με νοιάζει κάθε μέρα να κοιμάμαι το βράδυ γεμάτος απο σκέψεις που το πρωί θα μπορώ να τις γράψω για να μπορώ αν εκπέμψω μετά ήρεμος τα ΄πιο ω-ραί-α λαι-κά σε σπίτια με μωσαικά...΄΄

ANΘΡΩΠΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ...

Σήμερα έζησα μια ωραία ραδιοφωνική εμπειρία….

Είναι από αυτές τις στιγμές που χαίρομαι τόσο πολύ που κάνω ραδιόφωνο και αισθάνομαι ότι αυτό το επάγγελμα έχει τόσα πολλά να δώσεις στις καρδιές των ανθρώπων..

Σήμερα που τηλεφώνησε μια κυρία. Η κα Κατερίνα. Αφού μου μίλησε για τα καλύτερα λόγια για τον OASIS88 και τα ωραία λαικά τραγούδια (όχι σκυλάδικα) που πάιζουμε ,μου ζήτησε ένα τραγούδι που για εκείνη σημαίνει πολλά..

‘Ξέρεις’ μου είπε ‘ υπάρχουν και άνθρωποι που ζούνε μόνοι τους. Που τα παιδιά τους τούς έχουν ξεχάσει τώρα που πέρασαν το κατώφλι της τρίτης ηλικίας.. Για μένα το ραδιόφωνο είναι η μοναδική μου παρέα και ειλικρινά μου κρατάς τόσο καλή παρέα που φτάνω να ξεχνάω ότι είμαι μόνη μου.’.

‘Θέλω να παίξεις το τραγούδι που λέει η Μοσχολιού . Αυτό που λέει ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΜΟΝΑΧΟΙ ..’

Δεν της το υποσχέθηκα…Της εξήγησα ότι οι επιλογές είναι πάρα πολλές αλλά θα το ψάξω και θα το παίξω ..

Δεν πέρασαν 10 λεπτά και το τραγούδι έπαιξε..

Η φωνή της μοναδικής Μοσχολιού ξεχύθηκε στα ακουστικά μου και στα ραδιόφωνα παντού..

Όταν το τραγούδι τελείωσε ,το τηλέφωνο ξαναχτύπησε ..

Μια φωνή τρεμάμενη και γλυκιά ,σχεδόν δακρυσμένη αλλα ταυτόχρονα ικανοποιημένη ήταν στην άλλη άκρη της γραμμής.. Ηταν η κα Κατερίνα

΄Σε ευχαριστώ..Σε ευχαριστώ..’

Και το έκλεισε.

Τίποτα άλλο. Χωρίς πολυλογίες .Χωρίς καμία άλλη κουβέντα..

Μη με ρωτάτε πώς ένοιωσα…

ΠΕΡΑ ΒΡΕΧΕΙ..(Ναί,αλλα πότε)?

Μπορεί να είμαστε στην αρχή του 2007 αλλά ο καιρός έξω θυμίζει έντονα καλοκαιράκι.

Ο καιρός τρελάθηκε, γράφουν οι εφημερίδες αλλά εμείς σφυρίζουμε αδιάφορα.

Το συζητάμε, το ξανασυζητάμε και μετά προχωράμε την ζωή μας χωρίς να μπορούμε να κάνουμε κάτι ..

Τρομακτικά δημοσιεύματα μας βομβαρδίζουν καθημερινά .Δημοσιεύματα που φωνάζουν οτι είμαστε στο παρά πέντε της Γής και οτι πλέον δέν μπορούμε να κάνουμε και πολλά πράγματα για να αλλάξει κάτι

Και πώς αντιδράμε…

Απλα το συζητάμε..

Το συζητάμε μέχρι να έρθει το επόμενο θέμα συζήτησης φυσικά που θα εμφανιστεί στους δέκτες μας.

Τόσο κρατάνε τα προβλήματα της ίδιας μας της ζωής.. Οσο ένα διάστημα απο το ένα θέμα στο άλλο με παρεμβολές διαφημίσεων ανάμεσα..

Και δέν μας νοιάζει κυριολεκτικά για την Γή ,αφού μας καίνε άλλα προσωπικά προβλήματα, οικονομικά και όχι μόνο ,που το θέμα της Ζωής μας της ίδιας πάει στο περιθώριο.

Τα πουλιά και τα γατιά ζευγαρώνουν τώρα αντί να το κάνουν τον Μάρτιο, οι αμυγδαλιές ανθίζουν κανονικότατα,οι μύγες πετάνε βαριεστημένα ,τα κουνούπια τσιμπάνε ακατάπαυστα και στα χωράφια οι αγρότες κάνουν τον σταυρό τους μιας και ποτέ δέν είχαν βάλει λάστιχο να ποτίσουν Δεκέμβρη και Γενάρη μήνα.

Και εμείς ..Με τα καλοκαιρινά μας ρούχα στο σώμα και στο χέρι τα μπουφάν να κυκλοφορούμε στους δρόμους σαν τρελοί μιας και ποτέ δέν ξέρουμε τι θερμοκρασία θα κάνει το μεσημέρι και τί το βράδυ .

Είμαστε στο παρα πέντε (όχι αυτό με την Ζουμπουλία) αλλά αυτό με την αυτοκαταστροφική βαρεμάρα μας και το τεράστιο ερωτηματικό μας για το τι θα γίνει άυριο..

Σας ευαισθητοποίησα λίγο?

Ωραία ..

Σας χτύπησα το καμπανάκι ?

Πολύ ωραία.

Πάμε για διαφημίσεις !