ANΘΡΩΠΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ...

Σήμερα έζησα μια ωραία ραδιοφωνική εμπειρία….

Είναι από αυτές τις στιγμές που χαίρομαι τόσο πολύ που κάνω ραδιόφωνο και αισθάνομαι ότι αυτό το επάγγελμα έχει τόσα πολλά να δώσεις στις καρδιές των ανθρώπων..

Σήμερα που τηλεφώνησε μια κυρία. Η κα Κατερίνα. Αφού μου μίλησε για τα καλύτερα λόγια για τον OASIS88 και τα ωραία λαικά τραγούδια (όχι σκυλάδικα) που πάιζουμε ,μου ζήτησε ένα τραγούδι που για εκείνη σημαίνει πολλά..

‘Ξέρεις’ μου είπε ‘ υπάρχουν και άνθρωποι που ζούνε μόνοι τους. Που τα παιδιά τους τούς έχουν ξεχάσει τώρα που πέρασαν το κατώφλι της τρίτης ηλικίας.. Για μένα το ραδιόφωνο είναι η μοναδική μου παρέα και ειλικρινά μου κρατάς τόσο καλή παρέα που φτάνω να ξεχνάω ότι είμαι μόνη μου.’.

‘Θέλω να παίξεις το τραγούδι που λέει η Μοσχολιού . Αυτό που λέει ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΜΟΝΑΧΟΙ ..’

Δεν της το υποσχέθηκα…Της εξήγησα ότι οι επιλογές είναι πάρα πολλές αλλά θα το ψάξω και θα το παίξω ..

Δεν πέρασαν 10 λεπτά και το τραγούδι έπαιξε..

Η φωνή της μοναδικής Μοσχολιού ξεχύθηκε στα ακουστικά μου και στα ραδιόφωνα παντού..

Όταν το τραγούδι τελείωσε ,το τηλέφωνο ξαναχτύπησε ..

Μια φωνή τρεμάμενη και γλυκιά ,σχεδόν δακρυσμένη αλλα ταυτόχρονα ικανοποιημένη ήταν στην άλλη άκρη της γραμμής.. Ηταν η κα Κατερίνα

΄Σε ευχαριστώ..Σε ευχαριστώ..’

Και το έκλεισε.

Τίποτα άλλο. Χωρίς πολυλογίες .Χωρίς καμία άλλη κουβέντα..

Μη με ρωτάτε πώς ένοιωσα…