Πέμπτη, Οκτωβρίου 13, 2005

Έρχεται η γιορτή της EUROVISION -50 χρόνια φαγούρας



Οι φίλοι και συνάδελφοι μου χρόνια τώρα με ξέρουν οτι ένα πράγμα περίμενα πολλά χρόνια τώρα.

ΝΑ πάρουμε την Eurovision έστω και μία φορά!

Τα καταφέραμε και το χαίρομαι και θα το χαίρομαι για πολύ καιρό ακόμα.

Έτσι σαν γνήσιος Eurofan οφείλω να σας πώ οτι την Δευτέρα 22 Οκτώβρη απο την ΝΕΤ θα παρακολουθήσουμε μια φοβερή βραδυά.

θα παρουσιαστούν τα καλύτερα τραγούδια απο τα 50 χρόνια Eurovision όπως ακριβώς τα ψήφισαν χιλιάδες eurofans απο ολο τον κόσμο.

Ετοιμαστείτε να απολαύσετε τα τραγούδια που άρεσαν περισσότερο

Δηλαδή

"Nel blu, di pinto di blu (Volare") - Domenico Modugno - Italy, 1958
"Poupée de cire, poupée de son" - France Gall - Luxemburg, 1965
"Congratulation" - Cliff Richard - UK, 1968
"Eres tú" - Mocedades - Spain, 1973
"Waterloo" - ABBA - Sweden, 1974
"Safe your kisses for me" - Brotherhood of Man - UK, 1976
"What's another year" - Johnny Logan - Ireland, 1980
"Ein bisschen Frieden" - Nicole - Germany, 1982
"Hold me now" - Johnny Logan - Ireland, 1987
"Ne partez pas sans moi" - Céline Dion - Switzerland, 1988
"Diva" - Dana International - Israel, 1998
"Fly on the wings of love" - Olsen Brothers - Denmark, 2000
"Everyway that I can" - Sertab Erener - Turkey, 2003
"My Number One" - Helena Paparizou - Greece, 2005

Αυτά είναι τα τραγούδια που αγαπήθηκαν περισσότερο. ΟΙ τηλεθεατές απο όλη την Ευρώπη θα ψηφίσουν για το BEST EUROVISION SONG EVER,δηλαδη για το καλύτερο τραγούδι των 50 χρόνων

Προβλέπεται να σαρώνει ο Johny Logan αλλα και το Waterloo αλλα και το Ne partez pas sans moi που έχουν μείνει ιστορικά χωρίς να αγνοώ το VOLARE

Εσείς ποιό θα ψηφίζατε? (το ελληνικό δέν μπορούμε να το ψηφίσουμε ως Ελληνες οπότε περιμένω τις επιλογές σας-αν τα θυμάστε φυσικά)

Τάκης

ΥΓ. Αλέξανδρε Πέτρακα δέν υπάρχει μεγαλύτερη ανταμοιβή σε μένα απο την διαρκή αγάπη και στήριξη σου στο μέλλον .Όπου και να είμαι-όπου και να είσε- τίποτα δέν θα μας χαλάσει τον χαβαλέ μας.Αλλωστε το ίντερνετ δέν παύει να είναι το μεγάλο χωριό που εμείς σαν τρελλοί γαλάτες θα το κάνουμε πάντα ΑΝΩ ΚΑΤΩ .Θέλουν -δέ θελουν .Κι αυτο φαίνεται απο τους ίδιους τους αναγνώστες που κατά χιλιάδες (λέμε τώρα) εισρέουν καθημερινά στα ψωνίστικα sites takisfotiou.gr και petrakas.gr.Γιατι είμαστε ψώνια και θα παραμείνουμε αφου αγαπάμε να επικοινωνούμε και να ειμαστε κοντά με τον κόσμο που μας στηρίζει τόσα χρόνια.

ΥΓ2. Δέν κάνω δίαιτα .Κάνω www.Nodiet.gr γιατι είναι το μόνο που λειτουργεί και το ξέρεις κι εσυ αφου η ελληνική διατροφή είναι το πάν.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

hello taki!

mia diorthosi thelw na kanw. sta 50 xronia eurovision mporoun oi xwres na psifisoun kai ton eauto tous. den einai opws sto kanoniko diagwnismo. thanx!!

keep up the good work ki elpizw na se akousoume syntoma radiofwnika kai pali.

iPol είπε...

Πολύ νοσταλγική βραδιά. Πέρασαν μπροστά μου όλοι αυτοί οι γερασμένοι και παρωχημένοι νικητές και μου έφεραν εικόνες από την παιδική μου ηλικία. Μελωδίες που συντρόφευαν τη μοναξιά μου, πρόσωπα που παρηγορούσαν τη ματαιοδοξία μου. Καλή και η Κατρίνα (αμ γουόκιν ον σάνσαααιν ουώωωωω!). Χρόνια μακρινά, επί Μακώς Γεωργιάδου, πολύ πριν φροντίσει η Μπόκοτα ώστε η εκάστοτε παρουσιάστρια-διερμηνέας να ανάγεται σε μέγιστη εθνική σταρ. Πολύ πριν το Φεστιβάλ ανακαλυφθεί από τους Ευαγγελάτους για να γεμίζουν μιάμιση ώρα μπουρδολογίας στα «Δελτία ειδήσεων».
Άραγε αυτή που έλαχε απόψε να παρουσιάζει (αλήθεια, η Πασχαλίδου ήταν; ιδέα δεν έχω), ήξερε ποιοι είναι οι ABBA, ο Domenico Modugno, η Celine Dion; Εντάξει, δεν είχα την απαίτηση να νοσταλγεί που έβλεπε ύστερα από τόσα χρόνια την Καρόλα Χέκβιστ όπως εγώ, αλλά τουλάχιστον ας σεβόταν το γεγονός ότι ήταν μια βραδιά τραγουδιού και όχι ένας διαγωνισμός για να κερδίσει Η ΕΛΛΑΔΑ!!! Άρχιζε να παίζει το τραγούδι; Η δικιά μας να σου να πετιέται: καλέστε στο νούμερο τάδε και ψηφίστε την ελληνική συμμετοχή (sic)! Και να σου την να ξεχνάει μετά το μικρόφωνό της ανοιχτό σε όλο το τραγούδι και να ακούγεται το τραγούδι μέσα από αυτό με ήχο σαν από τρανζιστοράκι που βρίσκεις προσφορά σε νάιλον μαζί με τα περιοδικά.
Μπαίνει μια τραγουδίστρια στη σκηνή. Χειροκροτήματα από κάτω. Ζητωκραυγές. Αυτή απευθυνόμενη στο κοινό πετάει την ατάκα: «Good evening! You are wonderful! May I take you home?» Και η δικιά μας μεταφράζει «Καλησπέρα! Ευχαριστώ πάρα πολύ».
Γιατί το χάλασες κυρά μου; Ας το άφηνες χωρίς μετάφραση το σόου, καλύτερα θα ήταν! Τι σου φταίγαμε; Θ’ ακούγαμε τουλάχιστον κανένα τραγουδάκι να περάσει η βραδιά.
Ευτυχώς που λίγο πριν μου σπάσει τα νεύρα το γύρισα στο tve το ισπανικό, όπου δύο αξιοπρεπέστατοι παρουσιαστές μιλούσαν μόνο όταν δεν υπήρχαν τραγούδια και χωρίς την ψύχωση της δικιάς μας «να πάει ψηλά η ελληνική συμμετοχή».